۴/۱۰/۱۳۸۹
تهران در تورنتو - وقتی حاکمیت خودش را در خطر می بیند
اخیراً در جائی خواندم که تظاهرات تورنتو با تظاهرات تهران قابل مقایسه نبوده. ولی این دو تظاهرات خیلی نقاط مشترک هم داشتند.
بنابر گزارش این ویدئو و بسیاری گزارشات دیگر، اشخاص لباس شخصی مردم را از بین تظاهرکنندگان بیرون می کشیدند و آنها را سوار ون های سیاه بدون مارک کرده و به نقاط نامعلومی می بردند! بنا بر گزارشاتی بعضی از این تظاهرکنندگان هنوز مفقودالاثر هستند.
حاکمیت هرکجا که خودش را در خطر می بیند به زشت ترین رفتار می پردازد تا مردم را ارعاب کند. حالا می خواهد تهران باشد یا تورنتو.
تا زمانیکه اشخاص از «تغییر» و حتی «انقلاب» صحبت می کنند و تمام فعالیتشان در حد سخنوری خلاصه می شود، کسی صدایش در نمی آید، حتی به آنها احترام گذاشته می شود و تا حد قدوسیت بالا برده می شوند. تنها زمانیکه اشخاص برای ایجاد تغییراتی که به آنها وعده شده به طور مستقیم وارد عمل می شوند، خرابکار و تروریست و مختل آسایش عمومی خوانده می شوند. هزاران هزار شعر و ترانه و شعار و کتاب و داستان در مورد اوضاع نابسامان جهانی نوشته شده. ترانه سرایان و نغمه پردازان و نویسندگانی از همین راه مشهور شده اند و به پول و پله ای رسیده اند. ولی تنها کسی که واقعاً تصمیم گرفته در این مورد اقدامی بکند، آن جوان تهرانی یا تورنتویی ست که با اقدام مستقیمش در خیابان های تهران و تورنتو به صاحبین سرمایه و قدرت می گوید «دیگر بس است!»
اشتراک در پست‌ها [Atom]