۱۰/۱۵/۱۳۸۳
کار از پايه خراب است
يکی از مسائلی که در سالهای اخير و بخصوص بعد از سرکار آمدن خاتمی مورد توجه قرار گرفته موضوع مردم سالاری است. شعار خاتمی از آغاز کار تا به امروزسيستم مردم سالاری مذهبی بوده است و بعقيده وي تنها سيستمی که برای جامعه ايرانی می تواند مفيد باشد همانا سيستم مردم سالاری مذهبی است.
از طرف ديگر تجربه هشت ساله رئيس جمهوری خاتمی نشان می دهد که قانون اساسی فعلی ايران جلوی بوجود آمدن چنين سيستمی را می گيرد. اگرچه در ايران انتخابات رياست جمهوري و مجلس وجود دارد ولی تنها کسانی می توانند به اينگونه مقامات دستيابی پيدا کنند که از فيلتر حکومت حقيقی که سرکرده اش شخص ولايت فقيه و مجريانش شورای نگهبان و غيره است بگذرند. حتی اگر موقعيتی پيش بيايد که مجبور شوند به اشخاصي مانند خاتمی چراغ سبز نشان دهند، آنقدر کارشکنی مي کنند که هرگونه اقدام سازنده بطورکلی خنثی شود. اين موضوع را بعد از انتخاب شدن خاتمی و انتخابات مجلس ششم ديديم. اگرچه مجلسيان در آن زمان برنامه هايی برای بازتر کردن جامعه داشتند، ولی در هر مرحله ای تيرشان به سنگ خورد و کارشان فلج شد.
شخص اول مملکت هم از قدرتهای خاصي برخوردار است که در درجه اول رهبری نيروهای نظامی است. يعنی اگر وضع بحدی وخيم شود که ديگر نتوان جلوی خواستهای مردم را با انتخابات دروغين، وعده و وعيد و دست آخر بازداشت وحبس مخالفين رژيم گرفت، آنوقت است که مقام رهبری از آخرين حربه خود استفاده خواهد کرد و سربازها را به خيابان خواهد فرستاد. البته چنين موقعيتی ممکن است هرگز پيش نيايد ولی اين سوپاپ اطمينان در قانون اساسی پيش بينی شده تا از سقوط سيستم جلوگيری شود.
بنابراين تا زمانی که اين قانون اساسی حکمفرماست نمی توان اميدی به اصلاحات واقعی داشت. قدرت در دست يک قشر انتصابی جامعه متمرکز شده و همين ها هستند که هرچند وقت يکبار بر مي خورند و جای همديگر را می گيرند.
اشتراک در پست‌ها [Atom]