۸/۲۹/۱۳۸۴
ايران در قعر جدول آزادی
اين جدول آزادی در خاورميانه جای تأمل دارد. تا چندی پيش ايران ادعا می کرد که در بين کشورهای منطقه دموکراتيک ترين است. اين ادعا براساس تعداد انتخاباتی بود که از زمان انقلاب به اين سو در ايران برگزار شده است. ولی حالا معلوم شده که در حقيقت تمام اين انتخابات و تلاش هشت ساله خاتمی و هم کاران برای مردم سالار کردن سيستم بيهوده بوده و حکومت هايی همچون مراکش، کويت، اردن، قطر، مصر، سودان، يمن، الجزاير و عمان از لحاظ آزادی از ايران پيشی گرفته اند. حتی عراق هم با وضعيت مجهولش، با نگرانی جهانی در مورد اوضاع داخلی اش و با اينکه تحت اشغال نيروهای خارجی قرار دارد در رده های بالای اين جدول قرار گرفته که درست مثل اينستکه بگوييم فرانسه تحت اشغال قوای نازی آزاد بود!
اگر فرض کنيم تلاش های هشت ساله خاتمی برای مردم سالار کردن سيستم حداقل ثمر را داشته و سيستم را به طور نيم بند مردم سالار کرده، پس چرا هنوز ايران در قعر جدول است. چطور کويت که حتی حق رأی دادن را از زنها سلب کرده در بالاهای جدول قرار گرفته؟ به چه دليل اردن و مصر با آن زندانهای مهيبشان و روسای حکومتی که برای مادام عمر «انتخاب» می شوند در رده های ميانی جدول هستند. اسرائيل هم با حکومت آپارتايد و وضعيت غيرقابل تحملی که برای فلسطينی ها به وجود آورده در صدر جدول است.
مثل هميشه دستهای نامرئی در کار هستند که همه چيز را به نفع منافع آمريکا وارونه نشان دهند. دفعه بعد که اسرائيل، کويت، مصر و اردن را در رده های بالای چنين جدولی هايی قرار می دهند بايستی از عرب های اسرائيلي، از فلسطينی های تحت اشغال، از زنهای کويتي، از گروه های مخالف در اردن و مصر و از همه آنهايی که در زندانهای اين کشورها تحت شکنجه قرار دارند سوال شود که چه حالی دارند.
اشتراک در پست‌ها [Atom]