۴/۲۸/۱۳۸۵
تروريست های نامحترم، شماهايی که به فکر گروگان گيری مزدورهای ما می افتيد، بهتر است که از اين پس حساب کار خودتان را داشته باشيد. چون ما با تروريست جماعت معامله نداريم. با توپ و تفنگ به جانتان می افتيم. دمار از روزگار مملکتی که به شما پناهندگی داده در می آوريم. آنها را در مملکت خودشان آواره می کنيم. دنبال نفس کش هم می گرديم. چون می دانيم که دولت های کشورهای عربی مثل موش از ما می ترسند، هر غلطی که دلمان می خواهد می کنيم. جامعه جهانی هم که از برنامه اتمی ايران سخت نگران شده، از کشتار زن و مرد و بچه بيگناه ناراحت نمی شود. با قوی ترين قدرت نظامی در منطقه که در ضمن بمب اتمی هم دارد به جان مردم بی گناه می افتيم. می کشيم، زيربنای اقتصادی يک مملکت بدبخت که سالها جنگ کشيده را از بين می بريم. در اين ميان صدای کدام دولت در می آيد؟ صدای دولتی در می آيد که از دست همين عرب ها برای سال های سال کشيده. از دست همين عربهايی که در زمان جنگ عراق در مقابلش صف کشيده بودند و از صدام حمايت می کردند.
دنيای عجيبی است.
اين دولت های عربی که تا خرخره مسلح شده اند هيچ غلطی نمی کند و تنها دولتی که صدايش در می آيد، حتی عرب هم نيست. ولی چه می شود کرد که از نوع دموکراسی نيست. حقوق بشر و «هيومن رايتز» ندارد. پس نبايد ازش پشتيبانی کرد. چون از قرار معلوم بقيه کشورهاي منطقه مهد دموکراسی و هيومن رايتز هستند. از سوی ديگر تنها عرب هايی که جرأت کرده اند به طرف کشور صهيونيستی موشک آنهم از نوع فشفشه پرتاب کنند، يک مشت شيعه از نوع تروريست هستند. بقيه عرب ها به همراه دولت هايشان دنبال سوراخ هستند که به داخلش بخزند.
دنيای عجيبی است...
اشتراک در پست‌ها [Atom]