۵/۱۵/۱۳۸۵
چرا فيدل را دوست داريم؟
چون ايده فيدل را دوست داريم.
چون فکر می کنيم بايستی چيزی به غير از اين هم باشه
زندگی همش اين نيست
زندگی بايد معنی ای هم داشته باشه
از آنچه صبح تا شب تو حلقوممون می چپونن بيزاريم
آزادی را دوست داريم.
آزادی از زنجير تلويزيون و تبليغات
آزادی از زنجير پوچی
آزادی در مقابل حقارت
ولی می دونيم که زمون فيدل گذشته
می دونيم دنيای تک قطبی که هر روز تنگ تر و تنگ تر می شه، يکروزی ايده فيدل را هم از پا در مياره
با اينهمه اميدواريم
با اينهمه نشونه هايی را می بينيم که شايد ايده فيدل داره توی خيلی جاهای ديگه هم رسوخ می کنه
فيدلی که بعد از سقوط شوروی تک و تنها شده بود و ياوری نداشت، حالا کم کم دوست و آشنا پيدا می کنه
ولی دنيای تک قطبی هم سخت مشغول کاره
شعارش با ما ويا با تروريست هاس
شعارش دموکراسيه ولی تا جايی که به منافعش لطمه وارد نشه
از تموم دولت های جبار حمايت می کنه ولی فيدل را ديکتاتور می دونه
ديکتاتوری که به مردم مملکتش آموزش و بهداشت رايگان داده.
و خيلی چيزهای ديگه
پس يا بايد با بو‌ش باشيم ويا با فيدل
ولی اگر هم روزی قرار بشه فيدل بره، با افتخار ميره
سرشو بالا می گيره
همونطوريکه ملتش، هم قطارهاش سرشون را بالا می گيرن
چون هيچوقت تسليم نشد
هيچوقت مثل همه آن حکام جبار نبود که همه چيزشون را برای قدرت و جاه و جلال دنيا می فروشن
فيدل جاودانی می شه.
چون فقط يک فيدل خواهد بود.
همانطوريکه فقط يک گاندی بود. يک مصدق بود. يک آلنده بود
و بله، يک خمينی و يک عرفات بود.
ولی...
همه اين حرفا تيتيش نانا نميشه
کارت اعتباری و قرض و بدهی و انزوا نميشه
«رويای آمريکايی» نميشه
پس زنده باد سی ان ان و مطبوعات «آزاد»، مطبوعاتي که آزادی شان را شرکت های چندمليتی تعيين مي کنن.
زنده باد صدجور مارک و نشان و لوگوی مختلف و بي معنی
زنده باد ماشين های شيک و خانه هاي شيک تر که بيشترمان فقط در رويا مي بينيم
زنده باد دنيای مادی
اشتراک در پست‌ها [Atom]