نوابغی که زمام امور مملکت را در دست دارند يک فکر بکر جديد کرده اند. چندتا پارک مخصوص زنان در تهران راه انداخته اند! همين فرداست که سينما و تئاتر و فروشگاه مخصوص زنان هم راه بياندازند. همين فرداست که وسط کلاس های دانشگاه ديوار بکشند. شايد واقعاً فکر می کنند با اين جداسازی می توانند با ناهنجاری های اجتماعی که هرروز بدتر می شود روبرو شوند. فکر می کنند که اگر موی يک زن از زير روسری هويدا شود ويا اگر چکمه هايش را روی شلوار بپوشد موجب تبرج می شود و بايستی جلويش را گرفت. آخر موی زنها از خودش اشعه در ور می کنه!
اين موضوع که در پارک های تهران مزاحم زن ها می شوند چيز جديدی نيست. زمان شاه هم وجود داشت که اينقدر محدوديت نبود . ولی حالا صد برابر بدتر شده.ولی يک نفر پيدا نمی شود از اين آقايان بپرسد چرا اين موقعيت وجود دارد؟ آيا راه حل قضيه جداکردن دخترها و پسرهاست؟ چرا در اين ممالک غربی که به عقيده آقايان مظهر فساد و فحشاست کسی مزاحم زنان در پارک نمی شود؟
اين ويدئو از سايت ايرانيان است. آقايان بايستی حواسشان جمع باشد. در مملکتی که درصد زنان تحصيلکرده هر روز بيشتر می شود، نمی توان جلوی اين صداها را گرفت و هر روز بلندتر هم خواهد شد. نمی توان با سد سازی و جداسازی جلوی پيشرفتشان را در جامعه گرفت. جالب اينکه خانم مصاحبه کننده که معلوم است برای يک لقمه نون مجبور است از خط آقايان دفاع کند، سعی می کند که صحبت را به آشپزخانه بکشاند. چون هرچه باشد به عقيده آقايان، جای زن ها در همان آشپزخانه است و بايستی شکرگذار هم باشند که پارک مخصوص زن ها برايشان راه انداخته اند. حالا هم که انگار پروژه برگرداندن به آشپزخانه به جايی نرسيد، برايشان محيط «امن» در پارک ها ايجاد می کنند.
اگر زنان ممالک غربی بايستی «سقف شيشه ای» را بشکنند تا به آزادی و برابری اجتماعی برسند، زنان ايران با «سقف بتونی» روبرو هستند و اين موضوع ربطی به اين نظام به ظاهر اسلامی ندارد. اين موضوع به فرهنگ و عرف مردسالار جامعه برمی گردد.
من ضد انقلاب نبوده و نيستم و هميشه معتقد بوده ام که منافع اين انقلاب به مضراتش می چربد. چون بالا رفتن درصد زنان تحصيلکرده از ثمرات مستقيم همين انقلاب است. ولی بايستی گفت که ملت ايران و به خصوص زنان در اين سی سال خيلی نجابت نشان داده است که با اين چرنديات کنار آمده.
پ.ن.: يک فکر تقريباً بکر به مغزم خطور کرد. حالا که قرار شده پارک مخصوص زنان در سرتاسر کشور راه اندازی شود، می توانند هر چند وقت يکبار و آنهم از طريق قرعه کشی به يکي از آقازاده ها ويا بسيجی ها ويا پاچه خاران خودشان امکان بدهند که يک روز را در اين پارک بگذراند. يک چيزی در مايه های فيلم «شهر زنان» فلينی.
