۴/۰۱/۱۳۸۷
در آشپزخانه ماندن يا نماندن
نوابغی که زمام امور مملکت را در دست دارند يک فکر بکر جديد کرده اند. چندتا پارک مخصوص زنان در تهران راه انداخته اند! همين فرداست که سينما و تئاتر و فروشگاه مخصوص زنان هم راه بياندازند. همين فرداست که وسط کلاس های دانشگاه ديوار بکشند. شايد واقعاً فکر می کنند با اين جداسازی می توانند با ناهنجاری های اجتماعی که هرروز بدتر می شود روبرو شوند. فکر می کنند که اگر موی يک زن از زير روسری هويدا شود ويا اگر چکمه هايش را روی شلوار بپوشد موجب تبرج می شود و بايستی جلويش را گرفت. آخر موی زنها از خودش اشعه در ور می کنه!
من ضد انقلاب نبوده و نيستم و هميشه معتقد بوده ام که منافع اين انقلاب به مضراتش می چربد. چون بالا رفتن درصد زنان تحصيلکرده از ثمرات مستقيم همين انقلاب است. ولی بايستی گفت که ملت ايران و به خصوص زنان در اين سی سال خيلی نجابت نشان داده است که با اين چرنديات کنار آمده.
پ.ن.: يک فکر تقريباً بکر به مغزم خطور کرد. حالا که قرار شده پارک مخصوص زنان در سرتاسر کشور راه اندازی شود، می توانند هر چند وقت يکبار و آنهم از طريق قرعه کشی به يکي از آقازاده ها ويا بسيجی ها ويا پاچه خاران خودشان امکان بدهند که يک روز را در اين پارک بگذراند. يک چيزی در مايه های فيلم «شهر زنان» فلينی.
اشتراک در پست‌ها [Atom]