۶/۱۳/۱۳۸۷

می خواهم در جنوب فرانسه زندگی کنم

آنروزها که هنوز «شاه» را از روی «شابدولظيم» بر نداشته بودند، هر چند وقت يکبار به همراه خانواده راهی زيارت می شديم. برای ما بچه ها زياد صفايی نداشت که برای ساعت ها در ماشين بچپيم و از بين خيابان های شلوغ و پر دود جنوب شهر و بين اشخاصی که معلوم بود برای يک لقمه نون صبح تا شب می دوند رد بشويم. ولی عشقمان اين بود که آخر سر و بعد از زيارت حرم شاه عبدالعظيم به «اکبر مشتی» می رفتيم و دلی از عزا در می آورديم. والدين هم از اين موضوع آگاه بودند و مرتب وعده بستنی اکبر مشتی می دادند.

اين بار آخری هم که تهران بودم بعد از اينکه به قبر پدر در بهشت زهرا سر زديم، دو مرتبه به زيارت شابدولظيم رفتيم. يک حالت «دژاوو» به من دست داده بود. چون انگار همان جماعت دوران بچگی در اطراف ضريح می چرخيدند، در و ديوار ضريح و قفل و کليد در ورودی حرم را می بوسيدند و طلب حاجت می کردند. تنها تفاوتش اين بود که قسمت مردانه از زنانه جدا شده بود.

در زمان بچگی شابدولظيم هيچگونه جذابيتی برای ما نداشت. عليرغم اينکه از خانواده های پولدار شمال شهری هم نبوديم و در حقيقت چند سال بچگی را در همين جنوب شهر سپری کرده بوديم. ولی انگار همين شابدولظيم جذابيت هايی دارد که ما خبر نداشتيم. البته توجه دارم که «شهر ری» فقط شابدولظيم نيست و خيلی بيشتر از آن است. ‌شايد ميليون ها نفر در آن زندگی می کنند. ولی برای کسانی که در جنوب شهر زندگی نمی کردند، شهر ری يعنی شابدولظيم.

حالا هم هودر تصميم گرفته که بقيه عمرش را در شابدولظيم بگذراند. خيلی دلم می خواست بچه های با حال و خاکی شهر ری (نه آنهايی که از جنس بچه های پولدار و سوسول شمال شهری هستند) به اينترنت دسترسی داشتند و نظرشان را در مورد اين تصميم ابراز می کردند. منهم بالاخره تصميم گرفتم که برای اولين بار در زندگی يک مقداری برنامه ريزی کنم و تصميم بگيرم که مابقی عمر را در کجا بگذرانم. به همين منظور به نقشه های گوگل مراجعه کرده و منطقه جنوبی فرانسه را به عنوان منزل آينده انتخاب کردم. البته يکی از دلايل اصلی اين گزينش پست چند وقت پيش هودر است که از محسنات اين ناحيه بسيار تعريف کرده بود.


نقشه بزرگتر را مشاهده کنيد

دنيای مجازی نه تنها به ما امکان داده که به طور مجازی و با کليک موشواره در آن حرکت کنيم، بلکه می توانيم در نقشه های گوگل زوم کرده و خانه و محله آينده مان را انتخاب و به طور مجازی به آن اسباب کشی کنيم.

و اين موضوع هم که با جيب خالی نمی شود در جنوب فرانسه زندگی کرد فکر نکنم مسئله مهمی باشد. چون زندگی مجازی در هر نقطه دنيا خرجی ندارد. همانطوريکه می شود در شهر ری زندگي مجازی کرد بدون اينکه از مشقاتی که هر روز مردم شهر ری با آن مواجهند خبردار شد و آخر سرهم تصور کنيم که مثل مردم جنوب شهر خاکی و با صفا شده ایم. فکر کنيم از جنس آنها شده ايم.

البته هنوز تصميم قطعی نگرفته ام در کدام نطقه از اين ناحيه نسبتاً وسيع زندگی کنم. به اميد خدا اين آخر هفته عزمم را جزم می کنم و روی تمام نقاط مختلف ساحلی زوم می کنم – راستی يادم رفت بگم بايد در مناطق ساحلی باشد. شايد چند ساعتی طول بکشد ولی فکر کنم ارزشش را داشته باشد. همين حالا هم يک ايده هايی دارم. بيشتر به سواحل اطراف مارسی متمايلم.


نظرات:
نوش جونت عمو. هرجای دنیا زندگی کنی از اون تورنتوی خراب شده‌ی سر و دور بهتره.
 
تورنتوی مجازی از مارسی مجازی خيلی قشنگ تره، و اصلاً حتی حرف تهرون مجازی و شهرری مجازی را هم نزن، بخصوص از ارتفاع چند کيلومتری.

عليرضا
 
دمت گرم، فوق‌العاده بود رفیق!
 
ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]





<< صفحهٔ اصلی
:رأی بدهيد Balatarin

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

اشتراک در پست‌ها [Atom]

تنها با ذكر كامل منبع ، استفاده از مطالب وبلاگ آزاد است ©