۷/۰۴/۱۳۸۷
اشکال احمدی نژاد نيست
اين YouTube چيز غريبی است. همه چيز می شود در آن پيدا کرد. امشب داشتم برای عرفات جستجو می کردم. که اين ويدئو را پيدا کردم:
عرفات يادتان هست؟ همان آدمی که سمبول مقاومت فلسطينی ها در مقابل اسرائيل بود. همان کسی که عکسش در خانه هر فلسطينی بود و به او با همه کمبودهايش عشق می ورزيدند. همان کسی که آخرين روزهای عمرش را در خرابه ای گذرانيد که توسط شکم گنده ای منهدم شده بود. دمار از روزگارش در آورند و آخر سر هم به طور مرموزی جان داد. عرفات تا آخرين لحظه عمرش بشارت فلسطين آزاد را می داد. با اين حال حاضر بود با اسرائيل کنار بيايد ولی افسوس که بوش و شارون ايده های ديگری را در سر می پروراندند.
حالا هم شخصی پيدا شده به نام احمدی نژاد که با پر رويی با تمام اصول بنيادينی که پايه های رژيم اسرائيل بر آنها استوار است به مبارزه برخاسته. چيزهايی می گويد که نوظهور است. هيچکدام از سران عربي، حتی عرفات، حتی آنهايی که هر روز با اسرائيل مبارزه می کنند و جان می دهند جسارت چنين سخنانی را ندارند.
احمدی نژاد يهود ستيز است؟ شايد. ولی چه کسانی به او تريبون داده اند؟ همان هايی که می توانستند با عرفات کنار بيايند و اينکار را نکردند. همان هايی که می توانستند ملت فلسطين را به اين خفت و خواری نکشند که حالا شخصی پيدا شود که اين چنين مشروعيت اسرائيل را زير سوال می برد و آخر سر هم مردم دنيا، حتی آنهايی که صبح تا شب با سيستم های تبليغاتی غربی شستشوی مغزی می شوند، با او احساس همدلی و همفکری کنند.
اگر اسرائيل در اين وضعيت قرار دارد که يک نفر با ظاهر آنچنانی می تواند در صحن سازمان ملل متحد بايستد و بگويد که اسرائيل به پايان خط رسيده، مشکل احمدی نژاد و عقايد افراطی اش نيست. مشکل اسرائيل است.
اگر آمريکا در وضعيتی قرار گرفته که همان شخص که او را تروريست و جنايتکار می خواند به پايان امپراطوری آمريکا نويد می دهد، مشکل احمدی نژاد نيست. مشکل سياست های آمريکاست.
اگر مردم کشورهای عربی يک دل و يک صدا دارند از احمدی نژاد دفاع می کنند، مشکل آمريکا و اسرائيل و سران کشورهايشان هستند. اگر يک نفر از سران عرب، يک صدم حرف های احمدی نژاد را زده بود، شايد اکنون در چنين وضعيتی نبوديم. احمدی نژاد دارد صرفاً حرف دل مردم عرب را بازگو می کند. برای همين هم هست که اسرائيل اينقدر نگران شده. می خواهند او را بربايند ويا ترور کنند و همه می دانيم که اولين باری نيست که چنين می کنند.
آنموقعی که بوش و شارون در اوج قدرت بودند، به عراق حمله می کردند، برای تمام منطقه نقشه کشيده بودند، می خواستند اسرائيل بزرگ تشکيل دهند، بايد فکر اين روز را هم می کردند.
اشتراک در پست‌ها [Atom]