۳/۱۲/۱۳۸۵
سياست نيات پاک
چامسکی می گويد عده ای اسم سياست خارجی آمريکا بعد از جنگ دوم جهانی را «سياست نيات پاک» گذاشته اند. براساس اين طرز فکر، با اينکه آمريکا هميشه خواسته کار درست را انجام دهد و به جهان دموکراسی و آزادی ارائه کند، ولی گاهی اوقات اين نيت پاک به خطا رفته و اوضاعی بوجود آمده که اخيراً در عراق و افغانستان شاهد بوده ايم.
زمانيکه در ايران و گواتمالا و شيلی و بسياری کشورهای ديگر کودتا راه می اندازد، نيت بدی در بين نيست و اينکه بعضی ها ادعا می کنند برای سرنگونی حکومت های دموکراتيک و مردمی اين کار ها را کرده از روی کم لطفی و بدبينی است. اين اقدامات صرفاً برای ارائه نوع حکومتی به مردم اين کشورهاست که برای آنها بهترين است و با نقشه های خاصی که سياستمداران آمريکايی برای مردم اين کشورها چيده اند همخوانی دارد. اين می تواند جنبه ديگر همان طرز فکر «مسئوليت سنگين مرد سفيد پوست» باشد که قبلاً نويسنده نگفتنی ها به آن اشاره کرد. آمريکا به کشورهای جهان سوم می خواهد بفهماند که اگر به فلان رئيس جمهور و دولت و منش سياسی رأی می دهيد، خود شما هم خوبی خودتان را نمی دانيد. پس به «مرد سفيد» نياز داريد که بهتان بگويد که چه بايستی بکنيد.
مقاله ای را در روزنامه نيويورک تايمز می خواندم که خوشبختانه به فارسی هم برگردان شده و در روزنامه اينترنتی کاملاً بی طرف و مستقل «روزآنلاين» نگاشته شده است. اين روزنامه اينترنتی کاملاً بی طرفانه، هميشه نظرات مخالفين دولت ايران را منعکس می کند. اين قسمت را بخوانيد که صحبت يکی از فرهيختگان دموکرات ايرانی مقيم آمريکاست که سخت در مايه های دموکراسی فعاليت می کند:
هرچه بيشتر از امکان جنگ صحبت شود، احمدی نژاد در متوقف کردن جنبش دموکراسی بيشتر موفق خواهد شد." اين نظر پروفسور ميلانی است.
پس اين حامی دموکراسی، اصل اساسی در سياست خارجی آمريکا را قبول کرده است که آمريکا خواهان دموکراسی در سرتاسر دنياست و هر کاری که می کند برای پيشبرد اين هدف شرافت مندانه است. اين اولين اصلی است که سازمان های اشاعه دموکراسی در آمريکا بايستی در مد نظر داشته باشند.
نا گفته نماند که گهگاه اوضاع آنطوری که آمريکا می خواهد پيش نمی رود. برای مثال کودتائی در ايران اتفاق می افتد، حکومت ديکتاتوری سر کار می آيد و برای بيش از ربع قرن دمار از هرگونه پيشرفت سياسی مملکت در می آورد. ولی همانطورکه رامسفيلد گفت: Shit happens
ويا در عراق جنگ داخلی راه می افتد، هر روز عده زيادی زن و مرد و کودک عراقی به دست سربازان آمريکايی سلاخی می شوند و هر گونه نشانه جامعه مدنی از مملکت زدوده می شود ولی با اينهمه نيت اوليه که همانا تزريق دموکراسی به يک قوم وحشی بوده نيتی پاکست که عملی نشد. دومرتبه به قول رامسفيلد: «مدفوع اتفاق می افتد»
ويا در کوبا دفتر حفاظت منافع راه می اندازند که در واقع برای تبليغات برعليه دولت کنونی در کوبا و سرنگونی آنست. ولی خب، نيت پاک است.
پس آمريکا بايستی نقش پدرانه خود را برای ايران حفظ کند و به جنبش های دموکراتيک آنهم از نوعی که با منافع آمريکا در منطقه همخوانی دارند کمک مالی و غيره کند. وقتی هم که تغيير رژيم شد، چنين جنبش های دموکراتيکی می دانند که به قول فرنگی ها چه کسی بر روی نانشان کره ماليده و هوای کار ارباب را خواهند داشت.
اشتراک در پست‌ها [Atom]